تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی در کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در بین رانندگان تاکسی

مقدمه: استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی به یک عامل تهدید کننده امنیت ترافیکی تبدیل شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی در کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در بین رانندگان تاکسی شهر تویسرکان انجام شد.   مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی، 110 نفر از رانندگان تاکسی زیر 35 سال شهر تویسرکان به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای شامل سازه های مدل اعتقاد بهداشتی، سؤالات آگاهی، رفتارهای استفاده از تلفن همراه و متغیرهای زمینه ای بود که به روش خودگزارش دهی تکمیل گردید. مداخله آموزشی در گروه مداخله شامل 3 جلسه آموزشی 90 دقیقه ای بود. دو ماه پس از انجام مداخله، هر دو گروه پیگیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss-19 و بکارگیری آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی و مک نمار صورت گرفت.   یافته ها: در میانگین نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی (حساسیت، شدت، موانع، منافع درک شده، خودکارآمدی و راهنما برای عمل)، آگاهی، رفتارهای مطلوب عدم استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی، قبل از مداخله آموزشی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت، اما بعد از مداخله آموزشی، در گروه مداخله اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. میزان استفاده از تلفن همراه در گروه مداخله بعد از مداخله آموزشی 35.14 درصد کاهش یافت.  نتیجه گیری: مداخله آموزشی براساس مدل اعتقاد بهداشتی می تواند سبب کاهش استفاده از تلفن همراه هنگام رانندگی در رانندگان تاکسی گردد.